Podróże Globalbusa

Mam ochotę na przejechanie Ruty 40 w Argentynie. Ta zaczyna się przy granicy z Boliwią. Jako, że jestem w Chile, to wyjdzie trochę naokoło. Do granicy Boliwii można dojechać asfaltem przez Calamę, ale ja wypróbuję inną drogę, która cienką nitką rysuje się przy granicy. Wiedzie za polem gejzerów El Tatio. Wiosek po drodze zero, więc pakuję jedzenie i 12L wody. Będzie ciężko.

Po sylwestrze czas na następny punkt do zaliczenia. Skoro udało się przejechać przez Salar, to może uda się dotrzeć na wulkan Uturunku? Nie zaszkodzi sprawdzić.

Święta Bożego Narodzenia, pora deszczowa w pełni. Pora sprawdzić, czy jeszcze da się przejechać przez Salar de Uyuni.

Tylne koło ponownie zawiodło, a tym razem z naprawą nie pójdzie łatwo. Jednak w podróżach nie chodzi o to, żeby było łatwo.

Plany można mieć bardzo ambitne, ale jeśli są oparte na nieprawidłowych założeniach, to należy je zweryfikować raz jeszcze. Po dotarciu do punktu kontrolnego, Abancay, muszę przeorganizować trasę. Rower to tylko łódka na morzu i nie zawsze warto płynąć pod wiatr.

Mały odpoczynek po powrocie z El Misti i ruszam dalej. Przede mną droga na północ przez Andy, przez krajobrazy, których próżno szukać gdziekolwiek indziej na świecie.

Od wylądowania w Santiago targam ze sobą plecak. W Arequipie jest dobra okazja, by w końcu go użyć. W pobliżu miasta znajdują się trzy wulkany, wybiorę się na jeden z nich.

Peru – kolejny kraj na drodze, jakże inny, a jakże ciekawy. Po lekkim szoku za przekroczeniem granicy, dał się szybko polubić.

Mało jest miejsc na świecie, gdzie można ruszyć z poziomu morza i w przeciągu 150 kilometrów znaleźć się na ponad 4000 metrów nad poziomem morza. Jak się aklimatyzować? Na pewno nie tak jak ja.